در مرداد ماه ۸۹ و پس از وضع تحریم علیه واردات بنزین ایران از سوی غرب، در یک طرح ضربتی برای مقابله با این تحریم بعضی پتروشیمیها تولید برخی از محصولات خود را متوقف و بعضی فرآورده های مشترک خود با پالایشگاه ها مانند ریفورمیت را برای تولید بنزین اختصاص دادند.
با وجود آنکه درباره آلاینده بودن بنزین پتروشیمیها که پس از اختلاط با بنزین پالایشگاهها در بعضی نقاط کشور به مصرف میرسد زیاد صحبت شده است، هنوز هیچ تحقیقات مستقلی این آلایندگی را اثبات نکرده است.
آنچه مسلم است آن است که بنزین پتروشیمیها درجه اکتان( آرام سوزی) بسیار بالاتری نسبت به بنزین تولیدی اغلب پالایشگاهها دارد و از این جهت آلایندگی قابل مشاهده کمتری تولید میکند. در عین حال این بنزین حاوی ترکیبات آروماتیک مانند بنزن است که ترکیبات سرطان زایی محسوب میشوند. گفته میشود این ترکیبات در آنچه به عنوان آلودگی محسوس دیده میشود نقش چندانی ندارد.
مسئولان وزارت نفت میگویند بنزین پتروشیمیها در تهران و شهرهای بزرگ مصرف نمیشود و بنزین مصرفی این شهرها از پالایشگاههای نزدیکتر به آنها تامین میشود.