آغاز یک پایان | محمدرضا سلطانی تهرانی

زنان در ايران همواره در معرض سخت ترين تبعيض ها و خشونت ها بوده اند ، انگار كه بر عادت هاي جاري در اين سرزمين اصل بزرگ خشونت حاكم بوده است . خشونت و تبعيض  – اين اصلي كه در لايه لايه جامعه خود را به رخ مي كشد-  در ابعاد مختلف زنان ايراني را قرباني خود كرده است . 

نبود مهر و محبت در كانون خانواده و عدم توجه به عواطف ، احساسات و خواسته هاي دختران و زنان طبقه متوسط شهري – به ويژه در تهران بزرگ – و طيف وسيعي از معضلات اجتماعي ، سياسي و اقتصادي باعث شده است كه زنان  و دختران بيش از ديگران در معرض آسيب هاي رواني و اجتماعي از جمله اعتياد به انواع مواد مخدر قرار گيرند.

مسئولان از ارائه آمار زنان معتاد در کشور همیشه طفره رفته اند. تحقیقات انجام شده از سوی ستاد مبارزه با مواد مخدر خبر از رشد صعودی زنان معتاد در جامعه میدهد.طبق آمار این ستاد در سال ۱۳۷۶ حدود ۴۰ هزار معتاد زن در جامعه وجود داشته که این آمار در سال گذشته به بیش از ۱۰۰هزار معتاد زن رسیده است.

دختران نوجواني كه مصرف مواد مخدر را از مدارس شروع مي كنند اغلب به دليل مشكلات خانوادگي و آسيب ديدن از تبعيض هاي خانوادگي و اجتماعي، نسبت به هم نسلان خود آمادگي بيشتري براي مصرف مواد مخدر پيدا مي كنند. دلخوري و ناخشنودي از شرايط خانوادگي ، و به ويژه شرايط نابرابر اجتماعي و سياسي كه راه هرگونه گفت و  گو و حل مسالمت آميز مشكلات را مي بندد، حركت به سمت اعتياد و استفاده از انواع روانگردان ها را تسريع مي كند.

زماني كه خانواده ها متوجه اعتياد دختران نوجوان خود مي شوند شايد مدت زيادي  از آغاز اعتياد آن ها  گذشته و روابط جنسي آزاد آن ها با جنس مخالف آغاز شده باشد. آنگاه شمارش معكوس سقوط و در افتادن به ورطه آغاز شده است و شايد براي جبران كمي دير شده باشد.

خانه ديگري هم براي دختران اعتياد هست؛ كمپ هايي در حواشي تهران كه پرند از دختران نوجوان و زنان  آسيب ديده.كمتر به پاي خود و بيشتر به اجبار خانواده و دوستان و...به آن جا آمده اند.گاهي هم سردي زمستان و خستگي از كارتن خوابي آن ها را به آن جا آورده. 

بیش از ۱۰۰۰ کمپ ترک اعتیاد در سراسر کشور وجود دارد که طبق آمار بهزیستی فقط ۲۲۰ کمپ دارای مجوز قانونی می باشند.در سال گذشته حدود ۳۰ هزار معتاد از این کمپها ترخیص شده است.

زندگي اين معتادان نيز مانند انسان هاي عادي جريان دارد و شب و روز را به اميد بهبود از سر مي گذرانند.روزهاي نخست ترك اعتياد به سم زدايي از جسم درمانده از اعتياد مي گذرد .آنها در این روزها در اتاق های بسته به مدت یک هفته زندگی می کنند.اجازه هیچ گونه فعالیتی ندارند و کاملا تحت کنترل می باشند.

روزهای ابتدایی ترک ،آنها عصبی و کلافه به نظر می آیند و بیشتر روز در خواب هستند. دوره ترك اعتياد در  اين كمپ ها کمتر از30 روز است ولي برخي تا چندين دوره از ترس برگشت دوباره به جامعه پرآسيبي كه قبلا تجربه كرده اند، در كمپ مي مانند.نظافت ، جلسات روزانه ، رقص و موزیک از برنامه هایی است که معمولا در کمپ ها رایج است.

دختران، پیرتر و شکسته تر از سنشان به نظر می ایند .آنها  نمونه مناسبي هستند از نسل و سن و سالي كه در ايران امروز با مسئله اعتياد دست به گريبانند. در تهران بزرگ امروز همچون آنها بسيارند، دختراني شكسته ، نااميد و گرفتار هيولاي مواد مخدر كه رفته رفته به دام انواع سوء استفاده هاي جنسي و غير جنسي ، مردسالاري افسارگسيخته و ... فرو مي افتند.          

آنها تلاش می کنند تا در این مقطع زندگی مشقت بار،زمینه ی بهبودی خود را در اوضاع و احوال ملتهب ایران امروز فراهم کنند .بیشتر این دختران جوان معتاد، نماینده نسلی هستند که بعد از انقلاب اسلامی۱۳۵۷ متولد شده اند .

انها بعد از یک یا چند دوره به سر بردن در کمپ به جامعه بر می گردند و بعد از این تهران بزرگ و آسیب هایش چگونه با آنها رفتار خواهد کرد؟